Zeg maar de zee twee keer per dag
op de platen tussen de prielen
Hier is de lucht zuiver als spreektaal

Hier spoelt leeftocht aan als nieuw
in deze wijdhoek waar de zon waait
Zeg maar het ritme van het leven

dat in het water en het zand
vergeet waar de wereld onderloopt
Zeg maar voeten blijven staan

bovenop verbaasde golven
priemen ogenronde kopjes: hier ben ik
om niet te zijn.

van Wout Joling

Uit: De wadden in gedichten